The Witcher serisi ile güven kazanan CD Projekt INKAR’in senelerdir beklenen oyunu Cyberpunk’ı sonun da oynadık. Özellikle PS4 ilk olarak elde etmek üzere konsol cephesinde yaşananlar, oyunun PlayStation Store’dan silinmesine bile niçin olmuştu.
Cyberpunk 2077’yi oynarken kulaklarımızı diğer eleştirilere kapadık ve mümkün olduğunca oyuna kendimizi vermeye çalıştık. Sizin için hikayeden olabildiğince eksik spoiler içeren, detaylı bir tahlil yazısı hazırladık.
Hikâye: Devrim niteliğinde olmasa da akıcı bir hikâye, oysa kararlarınızın bir önemi yok
Hikayenin artıları: Düzgün, aksiyonu yetersiz olmayan olay örgüsü Johnny Silverhand karakteri ile işlenen olağanüstü bir çift baş kahraman hikâyesi Hikayeye katkısı olan Türkçe tercüme (Fakat yapılan o büyük ayıbı da unutmadık) Eksileri: Gidişatı etkilemeyen “özel” diyalog seçenekleri Birçok zaman oyunun sizi yönlendirdiği diyalog seçenekleri Yalnızca ilk yarım saat için değişik bir tecrübe sunan farklı yaşam yolları
Oyunun hikâyesi yer yer doğru klişelerle süslenen, enerjik bir sunuma sahip. Derece Derece kendine bağlayan ve esas hikâyeden uzaklaşıp bağlı görevlere odaklanmayı zorlaştıran bir yapısı var. Tempo yer yer yavaşlasa da bol bol aksiyonla süslenmiş düzgün bir hikâye akışıyla karşısında karşıyayız. Johnny Silverhand (Keanu Reeves) gibi hikâye anlatımına katkısı alelade bir karakterden fazla daha fazlası olan bir unsur da eklenince oyun epey çekici bir hâl alıyor.
Hikaye gereği bilincimizde yer alan Johnny Silverhand, vereceğimiz kararlara deyim yerindeyse aralıksız maydanoz oluyor. Bu sayede dışarıdan tek bir kişilik olarak görünen V, kendi içinde çift karakterli olmamak namına bir savaş veriyor. Hikâyenin tek vücut üstünde çift baş kahraman üzerinden anlatılması, daha önce eşi sözde görünmeyen bir yöntem olmasa bile oyuna beklenmedik bir katman ekliyor. Ancak hikâyede yakalanan derinliğe, bir rol yapma oyunundan beklendiği üzere olaylara yön verme tarafında çoğu süre rastlanamıyor.
Hem Cyberpun 2077, tercih yapıyormuş hissini vermeyi birçok vakit başaramıyor. Muhakkak noktalarda karakterimizin geçmişine ya da yeteneklerine tabi olarak karşılaştığımız ekstra diyalog seçenekleri çoğunlukla sohbeti uzatmaktan öteye geçemiyor. Buna ek olarak olayların gidişatına istikamet vermek adına kararlar alabileceğimiz noktalarda oyuncu ne demeyi seçerse seçsin CD Projekt RED’in istediği senaryoya zorlandığı zamanlar oluyor. Sinematik sunumu kuvvetlendirmek adına yapılan bu seçim amacına ulaşıyor, ama rol yapma dokusunu oyundan söküp atıyor.
Türkçe yerelleştirmenin hikayeye etkisi büyük:
Böylesine ayrıntılı oyunlarda Türkçe dili bakmak alışık olduğumuz bir şart değil. O yüzden Cyberpunk 2077’nin inanılmaz bir Türkçe desteğiyle gelmesi deneyime düzey atlatıyor. Çeviriyi profesyonel bir ekibin yaptığı kesin. Tabirler, deyimler, sokak dili gibi iyi çeviri için kritik olan noktalarda özenle davranılmış. Çevirinin kalitesini açıklama yapmak için ‘netrunner’ yerine kullanılan “ağgezer” kelimesi fazla hoş bir misal.
Oyun çıktıktan birkaç gün daha sonra ayrım edilen antipatik bir yanlış çeviri vakası olduğunu aktarmıştık. Oysa burada bir kötü niyet seslenmek istemiyor, oyun sektörüne ve Türkiye’de bu sektör tamamen geçinen diğer insanların önüne taş koyacak eleştirilerden şimdilik kaçınıyoruz. Odaklandığımız nokta tercüme şirketinin hatası değil, CD Projekt INKAR’in ürünü.
Emrindeki görevler: Cyberpunk 2077’de esas hikâyeyi aratmayan yan görevler var
Artıları: Merak unsurunu tetikleyen, tamamlamaya değen hikayeler İyi sonlara ulaşabilmek için alt tayin bitirme zorunluluğu Eksileri: İyi sonlara ulaşabilmek için yan görev bitirme zorunluluğunu bir eksi olarak da ele alabiliriz. Gwent yarı bir ufak oyunun eksikliği
Zengin bir alt görev kataloğuyla aleyhinde karşıyayız. Hatta bir tabi göreve bu arada bile yolumuzdan sapıp telefonumuza gelen yeni bir göreve doğru direksiyon salladığımız anlar olabiliyor. Bağlı görevler aralarında karar vermeye çalışırken de durmadan araba satmaya çalışan karakterlerden gelen mesaj tacizine maruz kalıyoruz. İşte ast ödev tarafında böyle bir karmaşa var.
Tüm bu karışıklık içerisinde fantastik hikâyelere sahip tabi görevler de bulunuyor. Alt görevler de bazen tıpatıp asıl hikâyede rastladığımız derinliğe sahip olduğu için bir yerden daha sonra ast ödev yapıldığı unutulabiliyor. Yani minimum asıl hikâye dek zinde emrindeki görevlerle karşılaşmak muhtemel. Night City’de kırılan hayallerin yanı sıra yerine getirilen sözler de var.
Bağlı görevlerin esas hikâyeye katkısı, oyunun sonunda büyük bir öneme sahip oluyor. Kimi oyuncular için hoş olsa da kimi oyuncular bu durumdan yakınacaktır. Her oyuncu önüne gelen tüm görevleri yapmayı hoşuna gitmek zorunda yok. Bizce alt görevlerle hikâyenin sunumu güçlense de yalnızca belli başlı hikâye üzerinden nispeten daha iyi sonlara ulaşmayı imkansız hâle getirmesinden ötürü burada kararı her oyuncu kendi vermeli.
tatmin edici bir küçük oyun bulunmuyor:
The Witcher 3 ile aramıza katılan Gwent’in ulaştığı popülerlik itibarıyla kendine özel bir oyuna kavuşmasına rağmen Cyberpunk 2077’de de aynı bir mini oyuna yer verilmemesi kaçan bir fırsat. Cihazlara sızarken oynadığımız bir hackleme küçük oyunu bulunuyor ama bu oyunu başlıca oyunda bir hedefi yapmak nedeniyle oynadığımız için Gwent’e benzer bir dokusu yok.
bununla beraber Gwent’in sahip olduğu karmaşık yapıyla alakası bile değil. CD Projekt INKAR’in kendi başardığı şeylerden bile ilham almadığı noktalar görmek fiilen hayret verici.
Açık dünya: Night City zalim, topluluk ve fırsatlarla doymuş bir büyük kasaba
Artıları: Şu asıl dek yaratılan en canlı açık dünyalardan biri Açık dünya pek batmış ki esas hikayeyi bir çırpıda bitirmek imkansız Eksileri: Kısa sürede tekrara düşen, otomatik olarak oluşturulan anlık aktiviteler Topluluk ortamlarda tıpkı benzer animasyona ve çizime sahip NPC’ler
Açık dünyası olan oyunlarda köhne şehirler görmeye pek alışmışız oysa Night City farkını anında ortaya koyuyor. Meydanlarda ve ara sokaklarda kesintisiz bir insan kalabalığının ve curcunanın içindeyiz (Hoş bu koşul konsolda böyle değildi, fakat PC’de koşul böyle). Şehirdeki Her NPC’nin kendine ait bir hayatı olduğunu söylemek muhtemel olmasa da canlı hissettirmeyi bir nebze hissettiren bir açık dünya var.
Night City yalnızca kalabalık yerlerden ibaret değil. Tehlikeyi iliklerimize kadar hissettiğimiz tenha bölgeler, şirketlerin oyun sahası olmuş bu şehrin hakiki yüzü. Bizleri ana hikâyeye olan bağlılığımızdan koparıp şehrin sokaklarında kaybolmamızı sağlayan maceralar tam da bu bölgelerde yer alıyor.
Açık dünyanın düş kırıklığına sebep olduğu önemli bir nokta, “şüphelileri etkisiz hâle getir”, ”rehineleri kurtar” yarı otomatik olarak üretilen görevlerde tatmin edici farklılık sunulmaması. Bu stil aktiviteler o kadar fazla her yerde edip sıradanlaşıyor ki bir yerden sonra arabayla yanlarından geçtiğimiz birer arma olmaktan öteye gidemiyorlar. Açık dünyanın kendini tekrar ettiği bir diğer nokta da aynı ortamda eşit gelinebilen birbirinin kopyası NPC’ler. Bu NPC’leri gördükçe o kalabalığın bilgisayarı yorduğuna değiyor mu sorusunu sormadan edemiyorsunuz.
Karakterler: Cyberpunk 2077’nin yaptığı en dürüst şey
Karakterler hayatımıza girebilecek gerçek halk gibiler, zinde ve kuvvetsiz yönleri var Oyuncu ve karakterler aralarında kurulan senet hikayede manâlı bir yere sahip
Kimsenin birbirine güvenmediği Night City’de eğer bir kişilik bize güvenirse bunu ilk saniyeden anlayabiliyoruz. Benzer şekilde güvenebileceğimizi anladığımız bir karakter bulduğumuzda içimiz rahatlıyor. Cyberpunk 2077’de kurulan dünya işte böyle bir yer. Hakiki hayatta karşılaşabileceğimiz karakterlerle doluymuş gibi hissettiriyor.
Keanu Reeves kadar canlandırılan Johnny Silverhand dışındaki Judy, Evelyn, Jackie, Viktor gibi karakterler bile fazla canlı hissettirip kendilerine bağlamanın bir yolunu buluyor. Tabii ama hiçbiri Johnny Silverhand değin başarılı yok. Zaten hikaye göre ön planda tutulan Johnny Silverhand’in gerçek bir aktör kadar canlandırılması, karakteri farklı bir seviyeye çıkartıyor.
Oynanış: Yarım Kalmış bir oyunun çırpınışları
Artıları: Oynanışa kadar çoğalan daha aşağı yetenekler Bambaşka araçlarda yer alan öbür sürüş hissiyatı Savaş stillerindeki zenginlik Hackleme mekaniklerinin kolay kullanımı Eksileri: Bazı oyuncuların karşılaştığı, deneyimi baltalayan hatalar Genel anlamda iyi olan yapay zekâ ara sıra ağır saçmalıyor Görevler haricinde yaptığımız şeylerin reel sonuçları olmuyor
Oyun fazla geniş bir yetenek ağacına sahip olmasının yanı sıra oynanışa odaklı olarak artan daha aşağı yeteneklere de sahip. Kabiliyet ağacına sahip oyunlarda, oyuncunun oyunu oynama tarzına göre şekillenen yetenekler olmasının önemi, oyunda birkaç saat ilerledikçe anlaşılıyor. Mesela taarruz tüfeği kullanmayı tercih ettiyseniz, saatler geçtikçe taarruz tüfeğiyle düşmana verdiğiniz zarar kendiliğinden artıyor.
Karşımızda genel anlamda olmasa da oynanış anlamında dağıtılmış bir oyun var. Oyunun ayrıntılı yetenek ağacı, silah skalası, bu silahları kullanarak yapabileceğimiz saldırılar, ayrı arabalar ve bilhassa motosiklet sürerken karşılaşılan öbür sürüş hissiyatı oyuna bir albeni katıyor. Oyun, oyuncuyu alıştırmak için yeteri dek bilgi vermiyor fakat bir defa alıştıktan daha sonra bahsettiğimiz albeni kendini iyiden iyiye göstermeye başlıyor.
Biz kendi deneyimimizde arada bir karşılaşsak da oyunu bilgisayarda oynayan insanların karşılaştıkları büyük hatalar var. Skyrim ve Fallout gibi açık dünya oyunlarında karşılaşıldığı süre göze bu dek batmayan benzer hatalar Cyberpunk 2077 gibi sinematik sunumu esas almış bir açık dünya oyununda daha çok rahatsız ediyor. Kimi süre yapay zekânın da nasibini aldığı bu hataların vakit içerisinde gelen güncellemelerle giderilmesi mümkün. CDPR’ın önceki oyunlarının da çıkış zamanı hatalarla boğuştuğu olmuştu.
O Kadar vadedilen bir özgür bulunmuyor:
Cyberpunk 2077 bazı noktalarda yeterli bir farklılık sunsa da genele bakıldığında sahiden rol yapma öğeleri barındıran bir aksiyon-nişancı oyunu. Oyun, hikâye tarafında sahip olduğu çizgiselliği oynanışta da yer yer yaşatıyor. Açık dünyada gezerken yaptığımız şeylerin hakiki sonuçları yok. Bir oyunu çizgiselliği üzerinden kusur bulmak her zaman doğru bir yaklaşım yok ancak CD Projekt INKAR’in yaptığı açıklamalarla oyuncuları soktuğu beklenti çok yönlü bir rol yapma oyunuydu. Cyberpunk 2077’nin tam teşekküllü bir rol yapma oyunu olduğunu söylemek ise muhtemel değil.
Netice: Performans sorunları, hatalar ve yaratılan yanlış beklentilerin aşağıda ezilse de iyi bir oyun (Geriye Doğru bir şey kalıyorsa natürel)
Artıları: Fantastik bir hikâye, daha da iyi bir sunum Fazla çeşitli oynanışın kazandırdığı derinlik Oyuncuya şeytan tüyü dinç karakterler Nefes kesici grafikler (DLSS ara sıra görüntüde bozulmalara sebep olsa da) Eksileri: Bilhassa eski tür konsollarda beklenenden ve vadedilenden fazla uzaktan bir deneyim Oyunun bir kere daha ertelenmesi gerektiğini düşündürten bir takım hatalar CD Projekt RED göre açıklanmış, gerçekle örtüşmeyen sistem gereksinimleri
Cyberpunk 2077 bizim 40 saatlik deneyimimize göre hatalardan dolayı oynanamayacak bir durumda yok. Fakat bunu söyleyebilmemizin sebebi ayrıca bilgisayarda oynamamız hem de uğurlu tarafta olmamız. Oyunu konsollarda deneyimleyenler ve bir takım bilgisayar oyuncuları yüklenmeyen dokular, bomboş bir Night City veya gırla kusur yüzünden CD Projekt RED’i topa tutuyorlar. Hiçbir askıya alma almasaydı eski tür konsollar ve Nvidia 2000 serisi ekran kartları son modelken çıkacak bir oyunun teknik anlamda bu kadar kötü bir deneyim sunması bir şart yok.
Not: CDPR CEO’su Adam Kicinski, kasım ayında oyunun eski cins konsollarda umulmadık bir şekilde iyi çalıştığını söylemişti…
Bilgisayarda oynarken şanslı tarafta yer almamız bile oyunun kötü performansının önüne geçemedi. Işın izleme ve DLSS açıkken RTX 2000 serisi ekran kartlarla stabil 60 kare alabilmek muhtemel yok. CD Projekt INKAR ayrıntılı bir sistem gereksinimleri listesi yayınladığı zaman olumlu yönde beklentiler oluşmuştu ama görünen o ama o listede saniye başına 30 kare hedeflenmiş. Bilgisayar oyunlarında genel olarak kabul gören değerinde 60 kare olduğu için ne dek süslü bir şekilde hazır olursa olsun Cyberpunk 2077 için de sistem gereksinimleri diğer her büyük çaplı oyun gibi kağıt üzerinde kalıyor.
Her şeye rağmen Cyberpunk 2077 sunduğu hikâye ve oynanışının çeşitliliği ile geçer anekdot almayı yargı eden bir oyun. CD Projekt RED’in oyunu tanıttığı yıllar içerisinde hiç lüzum yokken belirlediği ve nihayetinde ulaşamadığı yüksek çıta olmasaydı oyun bütün teknik sıkıntılarına rağmen bu değin eleştiri almazdı. Fakat belirtmemiz gerekiyor ki oyun bu haliyle çok büyük değişimler yaşamadığı sürece çoğu eleştirmen kadar ezberden verilen fazla yüksek puanları hak etmekten çok uzak bir noktada.
Gamescom 2020’de Yılın En İyi PC Oyunu seçilmiş, PC oyun tarihinin en iyi çıkış yapan oyunu olmuştu: Fakat Cyberpunk 2077 bu unvanları adalet etmiyor (şimdilik)
Oyun dünyasında kayda değer bir kesim CD Projekt RED’in 2007’deki birincil Witcher oyununda da fazla sayıda sorun olduğunu, oysa serinin zamanla bir efsaneye dönüştüğünü hatırlatıyor. Oysa Cyberpunk 2077, daha çıkmadan yarattığı heyecan fırtınasının kurbanlarından birisi olmuş görünüyor. PC sürümü konsollara kıyasla daha az sorun barınsa da ilerleyen yıllarda düzeltmenin baskı olacağı yapay akıl gibi fazla ciddi problemlere sahip.
2020 Gamescom etkinliğinde En İyi PC Oyunu dahil 5 ödül birden alan, ertlemelerin ardındaki Kasım ayında tarihin en iyi çıkışını yapan PC oyunu gibi unvanlar, ne yazık ki Cyberpunk 2077’nin yargı ettiği unvanlar yok. En azından oyunun esas sorunları çözülene dek sipariş vermemenizi öğüt ediyoruz. Son olarak Cyberpunk 2077 bir uçtan bir uca, yeni meydana çıkan bir oyunu anında elde etmek yerine istikrarlı sürüme kavuşmasını beklemenin ne dek mantıklı bir tercih olduğunu vurgulamak istiyoruz.
Cyberpunk 2077 incelemesinin oynandığı sistem bilgileri:
Ekran kartı: RTX 2070 Super Hafıza: 16 GB İşlemci: Intel i5-8400 Çözünürlük: 2560×1440 Depolama birimi: SSD
